Блаже Конески е роден на 19 декември 1921 во селото Небрегово, прилепско каде што живеел до својаа осум годишна возраст. Тој е еден од најзначајните македонски дејци во минатиот век од современата македонска историја.
Блаже Конески е еден од кодификаторите на современиот македонски литературен јазик што го чини еден од столбовите на постоењето на Македонскиот современ идентитет и развој на Македонизмот за сите идни времиња.
Тој бил филолог, поет, прозаист, есеист, литературен историчар, преведувач, професор на Филозофскиот факултет во Скопје, академик – прв претседател на Македонската акадамија на науките и уметностите (МАНУ).
Автор е на повеќе значајни трудови, меѓу кои и на „Граматика на македонскиот јазик“, „Историја на македонскиот јазик“, „Македонскиот јазик во развојот на словенските литературни јазици и јазикот на македонската поезија“. Во македонската современа општествена стварност, во смисла на одбрана на македонската држава и македонскиот јазик, како темели на македонскиот национален и историски идентитет е позната неговата максима: „Јазикот е нашата единствена целосна татковина“. Покрај другите награди, добитник е на „Златниот венец“ на „Струшките вечери на поезијата“ во 1981 година.
Блаже Конески почина на 7 декември 1993 година.
Од 4 јуни 1997 година Филолошкиот факултет во Скопје го носи неговото име.
Литратурното дел на Блаже Конески, неговата поезија и проза се бележит мозаик на богатството на Македонскиот збор преку кој што авторот продолжува да живее после неговата физичка смрт, но и непресушен бунар на инспирација за сите идни генерации. Целокупното творештво на Блаже Конески е неуништив штит против нападите на сите негатори на постоењето на Македонскиот јазик и во основа постоењето на Македонскиот идентитет.
Во продолжение пренесуваме една од неговите најубави песни:
Убавите жени на мојот народ
Убавите жени во мојот народ
тие брзо прецутувале
како цут од кајсија
како мајски јоргован.
О неправда!
Тие им припаѓале на неизбрани мажи,
нивните коси дење сплетени во прцлиња
ноќе распуштени по градите и колковите.
Нивниот постап на препелица
набрзо го сопинала унечка,
нивната младост поминувала
како мирис на липа што го одвева ветрот.
Набрзо тие седнувале на порта
со наведната глава и издадени коленици,
со нечујна издишка.
Убавите жени, несреќните жени
тие брзо прецутувале
како цут од кајсија
како мајски јоргован.
Креирано од:
СЛИЧНИ ОБЈАВИ
Споменикот на Тоше во Хрватска лажно носи натпис “Роден во Северна Македонија”
Си замина Нестор Огинар- Голем противник на поранешното едноумие и борец за Македонската кауза
Славко Јаневски: МОЛИТВА