Бели очи – црни заби,
јазик оган – глас – небо,
цвеќе – крв, нож – идеал,
прст патоказ и вишок љубов на рати!
Нашата прва средба
дожд од куршуми и смрт од бои,
Плачеш а бакнуваш крв,
ѕвезда си набодена на виличка, мени од астро
јадења и кражба на сонот
Мириса на ураган, печат ноздри, а вкусни школки
излегуват срамежливи и
лигави како мома невина.
Ветер низ ушите и лед во очи, го боде непчето
џебно може за сечење
Оган и јазик и поп,
Голта кнедли трипати на ден, страв и возбуда
гушка сонце со испружени
раце, врие крвта во цвеќето на злото,
нож пресечен и пресен леб, идеал се бори до
последен здив, небаре коњ растрачан на ливада
небаре прст свртен надолу, патоказ или пост
и јавен на јавна страна
и почек на пренесени пари, доказ дека и тие,
Мртвите имаат чувства?!
Уметноста е моја или твоја, а ти си симбол или
Идеја или Резултат!
Заспа сонот во твоите очи
Заспа лекот во дрогата на
првата лага на првата префрлена, или оставена сметка, на забот на времето. Позитивна и камата, сон и негативна
селекција на болни и жедни, за сон сонуван а нем, сон за мртвите
кои имаат чувства!
Пишува: Гоце Марков
колумнист, Човек и Македонец
