Уф, гледав дебата. Добро, бре, мораше сите тројца кандидати да бидат правници? Не можеше еден, што знам, фудбалер да е? Па, да ни објасни убаво дека ќе излеземе пред Меѓународниот суд на правдата во формација четири-четири-два, ќе се обидеме да ја задржиме топката во наши нозе, ВАР-технологијата ќе биде наш адут затоа што ќе се види дека Преспанскиот договор е потпишан во офсајд и така натаму. А ваму, оди снајди се. Морав да го вадам учебникот по латински од средно. Едно време ме фати паника, си велам, да не ме гледа некој однадвор како ништо не разбирам, па рипнав и ја спуштив венецијанската конвенција… извинете, ролетна. Што правиш? Тоа другарка ми ме прашува по телефон.
Еве, одговарам, бленам како теле пред копенхашки критериуми.
Додуша, не бев сам. И Пендаровски ништо не разбираше. Се виде дека му недостига Заев како поддршка. Полесно е кога двајца ништо не разбираат. Едно време се исплашив дека Силјановска ќе му рече, признајте си, колега, дека не сте се подготвиле доволно и дојдете следната сесија. За среќа, Пендаровски навреме сфати дека е глупо да јаде толку ќотек од Гога, па фати да јаде ќотек од Блерим Река. А Река ко река, треба да знаеш да пливаш во неа, тука камшик не помага, сеедно што гласот на Заев ти довикува од далечините: „Фрли сидро за да пловиш побрзо и, не заборавај, рибата смрди од опашката“. Водителката проба да му фрли мускули за пливање, ама предоцна. Гога веќе го пренесе жеден преку Река.
Ме фати жал. Направи замена, уфрли напаѓач, нека влезе и офанзивен бек, му викнав. И Стево послуша, ама згреши со измените. Наместо напаѓачко трио како Салах, Мане и Фирмињо, тој ги внесе Трамп, Макрон и Меркел. И што да прават кутрите под камшикот на Пендаровски кога Трамп уште е ровит, ги влече повредите од „длабоката држава“, Макрон е тешко повреден, кај и да е луѓето од медицинскиот тим во жолти елеци ќе го изнесат на носила, а Меркел е во залез на кариера и сосема надвор од форма.
Остатокот од колумната на Александар Русјаков може да ја прочитате на НОВА МАКЕДОНИЈА тука.