“Непријателот од 8ми март се вгнезди и во мојот дом. Од тогаш сме Вухан.
Дали ги почитувавме мерките???
Мислам и повеќе од што е потребно, затоа што припаѓам во ранлива категорија на граѓани (хронично заболување, корисник на имуномодуларна терапија).Секојдневно милиони повици и пораки, како е денес?
Секој ден различен, но како да е потежок, енергијата се послаба, јастукот и креветот помили, супи, чаеви, компоти, сокови, јогурти, секој ден погнасни (среќа што немаме мирис и вкус та како во туѓа вреќа да ги истураме).
Денот минува тешко, а ноќта предолга.Децата, тие по 2 дена живнаа, да не се тие мислам дека за вода ќе умревме.Им здосадивме, но среќа што се воспитани да помогнат, да си зготват и за себе и за нас, да одржат хигена во кујна и во домот.Менуваат и постелнини, диплат и алишта, перат садови, масажи, (му благодарам на бога што постојат).Пре благодарна на матичниот доктор и докторот Инфектолог со кои секојдневно комуницираме и добиваме неопходни прегледи, терапија.Дали можеше да биде поинаку?
Секако Да, доколку навремено се вакциниравме, немаше да дојдеме до тука, немаше да лежиме, намаше да офкаме, немаше децата да ги тормозиме и пореметуваме, родители и роднини под стрес, да неможат да ти помогнат, да те видат.
Се прашувам чувства ли некој одговорност?
Во Устав е загарантирано правото на секој граѓанин, да биде заштитен од заразна болест!Филипче, оди си!!!
Доста е!!!
Врати се во хирушка сала, тргни ги рацете од јавно здравство!!!Нека дојдат стручни лица, одговорни, способни кои ќе го заштитат населението.Секој умрен или разболен е удар на државниот интегритет, удар на економијата, удар на општеството, удар на Македонија.Пријатели и роднини, чувајте се!
Дигнете го гласот и барајте ги правата кои уставно ни се загарантирани.Многу неправди, многу лелеци, многу жртви, а вие сте уште тивки.
Се надевам најтивко е пред бура!Верувам во Вас!”
-фејсбук статус на Светлана Колариќ
