Љубомир Цуцуловски: ЈАЗИК БЕЗ НАЦИЈА = КОЛЕКТИВНО САМОУБИСТВО

Меѓутоа, работите стануваат не само апсурдни, туку мрачни и застрашувачки, ако се има предвид дека со изоставувањето на графата за етничката/националната припадност, македонскиот народ/нација никаде нема да биде регистриран, бидејќи неверојатно е да се претпостави дека тоа може да случи во Бугарија или Грција. Во Албанија, пак, веќе одамна се работи македонското малцинство да се прикаже како бугарско. Ако и во Република Македонија (или како веќе ќе се вика Државата Македонија во 2020 година) не се евидентираат Македонците, тоа буквално значи дека тие о ф и ц и ј а л н о никаде не постојат, освен субјективно, во чувствата. Следи дека тоа е нивна приватна работа, но не и работа на политиката, државата, партиите. Во исто време, не ќе се знае колкав е бројот на Македонците, ниту дали се зголемува или намалува и, што е најморбидно, нивното евентуално исчезнување никаде не ќе биде регистирирано, бидејќи никаде официјално и не ќе бидат регистрирани, дури и во нивната матична држава.

Затоа, крајно време е носителите на овие некрофилни идеи децидно да кажат кои се нивните крајни цели/намери, бидејќи некрофилијата, исто како и секоја деструкција, е несвојствена за кое било нормално човечко суштество. И, токму затоа, ретко кој здрав човек ќе ја прифати, освен оние кои се подготвени за колективно самоубиство. Сепак (тоа е мое длабоко убедување) сметам дека Еросот, нагонот за сѐ што е живо и животворно, ќе го победи Танатосот, нагонот кон смртта, и кон сѐ што пропаѓа и гние/трули. Затоа, наместо повикот „Да живее смртта!“, нека победи повикот „Да живее животот!“