Ако некогаш случајно те сретнам,
Не ми бегај и не криј се ти
И не чекај пред тебе да клекнам
Да ти барам љубов и нежности.
Се што мина беше само сон
Пред нас животот се испречи суров
Морав да се вратам во селскиот дом
А тебе градската те понесе бура.
Меѓу своите се чувствував сам
И срцето почна да ме стега болно
Сакав да побегнам а морав да седам.
Твоите писма ги читав безволно
Знаев те губам,знаев ќе те немам
Наслутував дека си туѓа жена.
Пишува: Васил МАНЕВСКИ
(Овој сонет е од циклусот Писма и медитации
во стихозбирката ЗАД ТВОЈОТ СОН 1980)
Креирано од:
СЛИЧНИ ОБЈАВИ
83 годишен затвореник во затворот во Штип од Македонска Каменица починал во Клиничката Болница во Штип
Сообраќајна несреќа на магистралниот пат Штип- Радовиш, двајца возачи со тешки телесни повреди
Министерство за здравство: Пет пациенти денеска се враќаат од лекување од Србија, во странство се хоспитализирани 38 пациенти