Македонија продолжува да бележи голема бројка на заразени и починати лица од Ковид-19 и е единствената земја во регионот во која граѓаните се оставени без можност за избор за вакцинирање против вирусот кој продолжува да го коси населението. И покрај лажните најави за подготвеноста на здравствените власт за да излезат во пресрет на предизвиците на ковид кризата јавноста е сведок на нефункционалност и незнаење на власта на јавна сцена да се справи со предизвиците. Уште од почетокот на пандемијата целокупната активност на актуелната власт предводена од Зоран Заев е концентрирана на недомаќинското трошење на буџетски сретства без никаква стратешки определена визија со која ќе се спречат негативните ефекти по здравјето но и по економијата на државата која влегува се подлабоко во рецесија. Социјалниот популизам на делење на социјални ваучери на поедини таргет групи помеѓу граѓаните не само што е проблематична состојба на поделба на населението по социјален статус и нерамноправна положба, туку и создава простор за злоупотреба на овие буџетски пари во насока на остварување на политичка корист за партијата на власт со искористување на немилата состојба на граѓаните кај кои е загрозена животната економска егзистенција и здравје.
Ваквиот начин на практикување на политики и политичка борба добива нехуман карактер и се граничи со ниво на бескорпулозност и дволична бруталност на функционерите н власта кон социјалните категории на граѓани и искористување на нивната немила социјална положба за политичка цел.
И оваа матрица на СДСМ не е ништо непознато во минатото од различни периоди на практикување на власт на оваа партија.
Делење на социјални и медицински пакети пред избори од страна на политички претставници на СДСМ е нешто веќе видено во државата. Ваквата пракса сега кога СДСМ ја има целокупната власт во државата и сите механизми на моќ продолжува да се реализира на терен помеѓу немоќни и помалку среќни граѓани и семејства. Со повеќекратно мултиплицирани финансиски ресурси кои се продуцирани од буџетските пари на сите граѓани на државата, функционерите на СДСМ си купуваат политичко влијание и моќ со парите на сите граѓани прикажувајки се себеси како големи хуманитарци пред очите на јавноста.
Градоначалници, партиски функционери на СДСМ, пратеници, разно разни партиски групи во внатрешната хиерархија на СДСМ можат да се видат како на јавна сцена се промовираат себеси како големи хуманитарци, обидувајки се за себеси да изградат политички поблагопријатен профил за добивање на глас повеќе на избори.
Од друга страна вистинските хуманитарни организации се маргинализирани и со ограничен делокруг на дејствување во нивните активности, поради конкуренцијата со партиските функционери на партијата на власт.
Наместо создавање на поволна клима во државата за развој и унапредување на работата на граѓанскиот сектор кој делува на ова поле, партиските функционери на СДСМ кои се на политички функции во државните институции, се грижат за својот рејтинг додека се уназадува улогата на вистинските хуманитарци во Македонија.
Оттука довербата на граѓаните во институциите на државата е разнишана а граѓанскиот сектор кој што е специјализиран за поедини сектори на работа кубури со недостиг на капацитети и активисти. Партизацијата на државата во голема мера е предодредена од потребата за контролирање на политичките определби на граѓаните во недостиг на реални развојни политики во институциите на системот кои се фрагмент од мозаикот економски просперитет на Република Македонија.
Начинот на практицирање на јавно политики особено во социјалната сфера треба драстично да се видоизмени во иднина. Дисперзијата на контролните механизми на државата и можностите за злоупотреба на социјално ранливите категории на лица треба да се минимизираат, за што е потребна широко развиена политичка свест и подготвеност за реформи од кои зависи одржливоста на заедништвото и довербата на институциите во Македонија со сите граѓани.
Пишува: Анастасов Кирчо