Боли што во своја држава станавме граѓани од втор ред…Робови без право на говор и зависни од малцинство кое има улога на паразит во нашата држава…
Боли тоа што гледаме како низ годините тоа исто малцинство е помагано од САД и неколку држави од ЕУ во исполнување на нивниот проект: ГОЛЕМА АЛБАНИЈА!! Можеби тоа е божја казна бидејки дозволивме тие што пустошеа ,палеа и убиваа македонски синови,да бидат сега во собранието и одлучуваат за судбината на нашата држава…
Боли тоа што Прилеп сеуште солзи лее за паднатите десет на 08.08.2001година кај Карпалак, кои оставија жени-вдовици и деца-сираци…
Боли тоа што веке се заборави и масакрот кај Вејце ,кој всушност е најкрвав и најбрутален масакар во поновата историја на Македонија. Масакар кој се случи на 28 април 2001 година откако од заседа и ѕверски беа убиени, а потоа масакрирани и живи запалени осуммина специјалци ..
Боли тоа што масакарот кај Вејце ќе ни биде вечен пример за храброста на Македонецот, но за жал и пример за тоа како Македонецот страда од своите изроди, како и секогаш во историјата. Овие осум херои ден денес го немаат заслуженото место во македонската историја…Државата ги заборави, а на нивните гробови плачат само најблиските…
Боли тоа што ги амнестираа злосторниците и наместо зад решетки ги сместија во собраниските фотелји. За разлика од нив, семејствата на загинатите сè уште талкаат по институциите на системот, барајќи ја правдата и вистината зошто им погинаа децата. Масакорт кај Вејце неможе ниту да се заборави, ниту да се прости!!!
Боли тоа што гледаме како тие зверови во македонска униформа без никаков срам се поклонуваат пред споменици во чест на ОНА…
Боли и петкратното убиство кое се случи на 12 април 2012 година, на Велики четврток кај Смилковското езеро во Скопје…Но еве полека,полека и тоа се заборави…Додека Македонија плачеше, албанците протестираа и ги прогласија за херои истите тие монструми што убија деца!!! За подоцна СДС да ги ослободи!!
Од кога убијци на деца се сметаат за херои а?!
Боли и кобниот 9 мај 2015 и антитерористичката акција на македонската полиција, во која осуммина македонски херои ги положија животите во одбрана на татковината…
Боли тоа што бевме сведоци, како во Косово убиените терористи беа погребани со сите државни почести, како Херои!!!
За какво пријателсво со Косово зборуваме?!
Од кога терористи станаа Херои??
Боли тоа што одредени политички структури се залагаат да истите тие терористи, бидат ослободени бидејки биле борци за права!!!
Борци за права во која Држава???
Што е следно???
Да ги видиме во улога на главни креатори на политиките во Република Македонија и нив??
Боли тоа што своеволно ги изменија имињата на школи кои носеа имиња на македонски херои,
што имаат свои книги и образовна програма поради која надвор се осека немир, а македонецот воздивува и премолчува, за албанецот да цени!
Боли и тоа што Македонската држава е понижена, како никогаш порано во својата историја. Нашата власт и носителите на одлучување во надворешната политика ја потценија важноста на националната гордост, и го промени вековното име и покрај неуспешниот референдум.. Но приказната не застанува тука, повторно Еу интеграциите се условуваат со тоа што сега Република Македонија треба да се откаже од македонското малцинство, од македонскиот јазик, а и од голем дел од македонската историја! Но по болно е тоа што ние потфрливме како нација на тој начин што останавме глуви и слепи на сите велепредавства кои неизбежно доведоа до катастрофални последици по државата.
Понекогаш мислам дека во 2001 година, последен пат македонецот беше обединет и решен со сопствениот живот да ги брани националните интереси..
Но Војната од 2001-та веќе со години е зад нас… Полека ја брише заборавот… Забораваат оние кои под превезот на удобниот и лесен живот им се препуштиле на земските задоволства.
Забораваат и оние кои под спрегите на сиромаштијата мака мачат со секојдневието. 2001-та, сигурно најмногу сакаат да ја заборават оние со нечиста совест.
Но дали треба да се заборави?
– Дали треба да се заборават загинатите, ранетите, психички трауматизираните борци и сите оние кои ја бранеа државата, ги бранеа и вашите домови и вашите деца.
-Дали треба да се заборави 2001-та, или барем да биде земена како историска ука и поука, оти тој што не почитува народно искуство и не влече историски поуки самиот се предодредил за преповторување на старите и правење нови и нови грешки.
А некои сејачи на магла пак ќе ви речат, не гледајте во минатото, гледајте во иднината…
На тие само едно ке им кажам:
-Македонија е со реки крв добиена, и срам и арам да ни е, ако дозволиме некој, преку ноќ, без трошка срам, да избрише се македонско, внатре во сопствената Држава!!
