Оставката на Зоран Заев во СДСМ треба да се ефектуира на нов конгрес кој што после регуларниот кој што беше одржан на на 16 мај оваа година е единствениот статутарен начин за промена на лидерското место во СДСМ. И тука “Заевизмот” има инсталирано своја замка за сите оние кои што ќе се обидат да ја изземат партијата СДСМ од канџите на овој се уште моќен систем наречен “Заевизам” како во државата така и во партијата. Запаметете, човекот кој што речиси акламативно глумеше демократија како единствен и неприкосновен кандидат за лидерското место во СДСМ на конгресот на оваа партија на 16 Мај, треба да биде разрешен од истите тие делегати кои што тогаш го изгласаа за нивен претседател.
01 Ноември 2021 година…. Зоран Заев или уште полошо “Заевизмот” продолжува да опстојува и на голема врата да го модерира животот на секој граѓанин на Македонија. Придружен механизам на овој владеачки инструментум и понатаму е ДУИ кои исто како и СДСМ уште еднаш го обележаа своето место на политичката сцена во Македонија со пролонгиран рок на употреба и влијание.
Одбројувањето за конечниот пад на Зоран Заев само што започна а Македонија допрва ја очекува својата иницијална каписла на својот ракетен погон за да почне да се одвојува од полугите на досегашниот режим кои се уште ја држат закотвена, па дури тогаш да може да се подигне од платото на својот имагинарен космодром.
Изминатите пет недели за обичните Македонски граѓани не беа ниту долги ниту драматични. Тие пет недели беа логичко слетство на се она што се случуваше во изминатата година- година ипол од периодот пред предвремените парламентарни избори на 15 јули 2020 година.
Од друга страна пак изминатите пет недели беа вжештени и драматични за партиските активисти и симпатизери на опозициските партии на чии што плеќи падна сета жестина на репресија на “Заевизмот”. За сите нив ликот и делото на Зоран Заев беа повеќе од пеколни, но слугата на “ѓаволот” за остатокот од граѓаните не успеа до крај да го открие својот монструозен лик заклучно со вчерашниот ден.
Баш напротив, во очите на неговите следбеници тој е се уште маченикот од малото село Муртино, кој неправедно ги изгубил вчерашните и изборите од пред две недели. Зоран Заев за оние кои дебело се “омрсија” од чорбата во која беше варен Македонскиот народ во изминатите повеќе од 4 години, е херојот кој што овозможил демократски трансфер на власта во најголемиот број на општини во Македонија. Тој дури во името на сите нив ја превзеде одговорноста за поразот врз своите плеќи и во еден месијански манир поднесувајки оставка во СДСМ и премиерската позиција се обидува да остави свој позитивен белег на времето кое што беше најцрниот период од македонската самостојност до ден денес.
Месијанството на Зоран Заев синоќа отиде и чекор понатаму оставајки вербален аманет на “неговите прогресивни сили” во државата кои после него треба да продолжат да владеат со народот.
И тука е “штосот” на “Заевизмот”! Инсталациите кои пумпаа пари од државниот буџет, љубоморно уживајки во хедонизмот на власта предводена од Зоран Заев на грбот на Македонските граѓани, според Зоран Заев треба да продолжат да владеат во владата и во државата како централна власт наспроти опозициското расположение ширум Македонија.
Постои можност Зоран Заев да биде детронизиран од премиерската функција во “ружна ви е Владата”- зграда на ул. “Илинденска” бб а да го зачува расклиманото столче на “Бихачка”. Нешто како Никола Груевски за да обезбеди поблагопријатен трансфер на власта во институциите и да подготви терен за доаѓање на новата власт. Веќе виден шаблон! Ништо изненадувачки.
Она што Зоран Заев а особено “Заевизмот” многу тешко ќе го погоди е декриминализацијата на институциите, борбата за справување со корупцијата која е инфилтрирана во секоја пора на истиот тој “Заевизам” кој до драматично дно го продлабочи веќе постоечкиот криминал.
Покрај говорот на Зоран Заев со неговите месијански “испади” во контекст на овој ден потоа нужно е да се спомене одржаниот победнички говор на Претседателот на ВМРО-ДПМНЕ Христијан Мицкоски, кој беше во умерен тон, без многу еуфорија и “чаталење”. Се чини еуфоричниот победнички дух на ликови од минатото во партијата која во својот назив има “револуционерна” е научена лекција за актуелниот Претседател на ВМРО-ДПМНЕ. Тој глорифицирачки призвук “победуваме таму и таму, и таму и таму, и таму и таму….” иако е се уште присутен во палатата “Христо Татарчев” е бледа слика на владеењето, наместо слугувањето на народот. Во таа синоќешна “еуфорија” некој потегна да извикува”Цело Скопје ВМРОвски град”, но благовремено беше спречен. Е, токму тој момент е најзначајната точка во зенитот на сега веќе изминатите локални избори 2021 година.
ВМРО-ДПМНЕ во град Скопје не победи! Победија граѓаните на кои им беше преку глава од “Заевизмот” како таков.
ВМРО-ДПМНЕ победи низ општините во Македонија благодарение на трудот и залагањета, капацитетот и способноста на првенствено на своите кандидати, а загуби во оние општини каде на површина не можеа да излезат ваквите квалитети во внатрепартиската хиерархија.
Оттука правецот на развој на политичките прилики во државата нема да бидат црно-бела слика на минатото кое што како држава ја донесе Македонија на работ на својот егзистенцијализам.
Потребни се уште поголеми реформи, уште повеќе реструктурирање на центрите на моќ, како во партиите така и во институциите на државата.
Македонија мора да тргне напред, ако сакаме да постои Македонизмот во неговата најизворна форма која сметам дека е и најпотребна на овој дел на светот.
Имаме луѓе, имаме знаење, за првпат имаме и огромна поддршка на меѓународна сцена! Овој распоред на фигурите на нашава шаховска табла во голема мера оди во прилог на идејата за конечна слобода и одржлив просперитет на Македонските граѓани.
Да посакаме тој час да дојде што е можно поскоро.
Пишува: Кирчо Анастасов
Продолжува: Шо треба уште да напрајме за да се опрајме?