Канзас Сити одбива да ги остави своите ветерани на улица. Пред некколку години реши да им изгради бесплатни домови во посебна населба која ќе биде наменета само за бездомните ветерани кои служеле во армијата на САД во некоја од нивните воени акции по светот.
Приближно во овој американски град околу 40% од бездомните лица се ветерани, соред организацијата Национална коалиција на бездомни ветерани.
Приближно половината од нив страдаат од ментална болест поврзана со пострауматски стрес од воените дејства во кои земале учество. а дополнителни 50% од нив страдаат од зависности предизвикани од злоупотреба на супстанции.
Додека владините служби се декларираат дека постојат за да им помогнат на ветерените во нивната реклиматизација во цивилниот живот, многу од овие луѓе пропаѓаат во пукнатините на американското општество.
Затоа граѓаните на Канзас Сити решија да ги земат работите во сопствени раце.
Со донации упатени кон мали непрофитни организации здружение во т.н. “Проект на заедницата за ветераните”, основани од пријатели ветерани, тие овозможуваат изградба на мали куќи за бездомни ветерани низ целиот округ на Канзас Сити.
Првото “Село за ветерани” неодамна беше изградено во самиот град. Маалото со околу 50-тина мали куќички им овозможува на ветераните совршено вклопување во заедницата а истовремено и нивна приватност за да се чувствуваат поврзано со остатокот од заедницата а истовремено да бидат безбедни.
Во центарот на нивната населба се наоѓа медицински центар каде што ветераните можат да добиваат бесплатна здравствена заштита од стручни медицински лица, како и посебен сервис за помош при наоѓање работа за ветераните. Овие куќи им се доделуваат на ветераните кои што се моментално бездомни за да им послужат како еден преоден центар се додека не застанат повторно на свои нозе. Обезбедено им е храна и намирници за секојдневен живот.
Повеќе сототина окрузи во Америка се заинтересирани за реплицирање на проектот, а следен ваков проект ќе биде реализиран во Нешвил, Тенеси.
Креирано од:
СЛИЧНИ ОБЈАВИ
Вечната форма на мразот на земјата се топи, а старите форми на живот почнуваат да се разбудуваат
Расел Пауел црта реалистични портрети на неговите дланки и потоа со допир ги пресликува врз хартија
Џони Дип со солзи радосници по овациите на прикажувањето на неговиот филм на Канскиот филмски фестивал