Неколку истражувања, кои биле проучувани од научници довеле до заклучок дека помагањето на луѓето , и желбата која ни се раѓа за несебично и инстиктивно да реагираме, влијае на нашето здравје, на организмот и на животот како целина.
Научниците дошле до заклучок дека нашиот мозок има вродена предиспозиција да им помага на другите. Со помош на скенирање на мозокот, научниците забележале дека размислувањето за туѓите проблеми ги активира истите делови од мозокот што се активираат кога размислуваме за сопствените проблеми.
Во контекст на ова можеме да додаме мудра мисла на познатиот Конфучиј:
Сите луѓе не можат да бидат богати и славни, но сите можат да добри.
Секој ден сме сведоци на голем број добри дела од секојдневниот живот. Без разлика дали се работи за грижа на стари лица, негување напуштени животни, човечки животи или решавање туѓи проблеми.
Научниците тврдат дека редовното правење добри дела го намалува ризикот од прерана смрт за 44%, што значи дека алтруизмот има подобар ефект и од редовното вежбање. Алтруизмот значително го намалува и нивото на стрес, кој е главниот причинител на голем број болести. Жените кои несебично се хумани и важат за добри личности како што знаеме да ги кажеме, затоа што им помагале на другите, било забележано зголемено ниво на окситоцин, хормон кој ни помага да се чувствуваме добро. Кога алтруистите им помагаат на луѓето, нивото на окситоцин расте, што значи дека стресот се намалува.
Најдобриот дел од животот на човекот се оние безимени, незапаметени дела на добрина и љубов.
– мудро истакнал Вилијам Водсворт.
Алтрузимот предизвикува слична реакција на онаа што ја предизвикува и вистинската љубов. Не двоумете се дали да помогнете некому, бидејќи на тој начин ќе си помогнете и себеси, и ќе живеете подолго.
