Драг Дедо Мраз
Оваа година решив да верувам дека постоиш, имам 20 години и не сум луда, успеав да не полудам и да не излезам од колосекот во оваа 2020 година. Ти пишувам, не сакам играчки, ниту чоколади, ниту бомбони, едно нешто сакам, да направиш магично стапче со кое болните ќе бидат излекувани, гладните нахранети, сиромашните богати, бездомниците стоплени, вирусот да исчезне и повторно да живееме нормално, здрави и среќни.
Од тебе барам една нова и нормална нова година, дај им памет на оние кои им изветреал како што газираната вода изветрејува без капаче, абре и парите на тие не им се доволни, луфт промаја имаат, Дедо Мраз по 20 години јас верувам во тебе, ќе се чудите и зошто. Но ако луѓето веруваат на политичарите и на убав живот па можам и јас да си верувам во тебе.
Ако ова го чита некој од високата но проста класа, го молам за заб да не ме фаќа, никој за пишаното не ме плаќа моја е волјата и право на слободен говор, или можеби и тоа е забрането.
Не сакам никој да се навреди, но кој има мува на капа си вика иш.
Дедо Мраз не знам како во твојата земја се живее, тука е се’ мед и млеко, Европа сo раширени раце не’ чека, а ние прави европејци сме, ќе видиш ако дојдеш.
Да не те гњавам со нашиве проблеми, има многу актуелни теми, сет мерки не знам провери можеби си на список, се е добро додека не почнат да ни тераат се’ по список. Не бери гајле, можам да ти пишувам до утре сабајле, најдобро е да си бркаш работа и да ми ги исполниш желбите за во 2021 додека уште сум присебна.
Поздрав
Пишува: Ана Љубиќ
