Во ниту една нормална држва не може да се замисли некој да побара амнестија пред да биде утврдена неговата вина, a судскиот процес е во тек, бидејќи (барајќи амнестија) обвинетиот посредно признава дека е виновен. Кога не би било така, зошто би ја барал? Со воведувањето на оваа пракса – воведување амнестија, пред да биде довршен судскиот процес – и кај moralno невините, и кај оние кои законски не згрешиле, се всадува чувството на вина, пракса ретко видена (ако е видена) во кој било деспотски, авторитарен или антидемократски систем. Оваа пракса е уште поужасна од инквизиторската, според која сите се виновни сѐ додека не го докажат
спротивното. Таа е, во основа, идентична со некои радикално конзервативни теолошко-религиозни учења, според кои секој човек е грешен од самото негово раѓање, како резултат на Првосторениот грев – сите се грешни, освен оние кои не се грешни, оти се избрани од Бога. Тоа е власта! Ситуацијата во која обвинетите се ставни е уште поморбидна, бидејќи човек суден во земја во кое судството е згазено (констатација и на „меѓународна заедница“), ако предвреме не побара амнестија, може и невин да биде прогласен за виновен. Потоа, нека докажува дека е невин. Според тоа, обвинетите се доведени во безизлезна ситуација – однапред да бараат прошка или невини да скапуваат по затворите.
Во ваква ситуација секој е принуден да се чувствува и да се третира како виновен. Затоа, крајно време е со сите сили соодветната правничка фела, вклучувајќи ги и невладините организации (какви и да се) да ги информираат меѓународните институции за она што се случува и што пандемиски се шири низ Република Македонија. Каков ќе биде резултатот, дали меѓународните институции ќе реагираат, не е толку битно, бидејќи е битно дали ќе се реагира навреме (за да се обели образот) или како и досега ќе се молчи и ќе им се повладува на моќниците, оти треба да се има предвид дека никој не е недопирлив – денес едни, утре други. Ова треба да се има предвид дотолку повеќе што и Лаврентиј Берија (десната рака на Сталин, раководител на НКВД и клучна фигура во Големите чистки) бил суден и стрелан, истата година кога неговиот патрон (Сталин) починал. Не дека историјата не учи. Таа учи! Проблемот е во тоа што некои се доживуваат како да се вечни, недопирливи и како од Бога дадени.
Креирано од:
СЛИЧНИ ОБЈАВИ
Перински во Аеродром: Заедно со граѓаните до поголем напредок на општината од секој аспект
Министерот Тошковски денес ги посети ДПД и ТППЕ Kочани: Ќе направам сè што е во моја моќ за да ги поддржиме овие храбри луѓе
„Каде што срцето е дома“: Аеродром прв домаќин на серијата теренски посети на Министерството за локална самоуправа